In de hulpverlening wordt veel gewerkt volgens protocollen. Om de zorg te waarborgen en om evalueerbaar te zijn. Er gaat helaas wel eens wat mis in de communicatie. Ook hiermee te maken gehad?
Precies idem hier bij Sterre & Co: met kinderen, ouders & collega’s die voor training en verdieping komen. Het gaat over afstemming en communicatie met de ander. Als je zelf gevoelig bent, als hulpverlener of als ouder, is goede communicatie extra belangrijk. Mijn ervaring tot nu toe heeft me geleerd; een open hart kan zoveel dieper aanraken. En inderdaad: diepe zelfreflectie en heel bewust omgaan met overdracht-tegenoverdracht voelt zo belangrijk. Toevallig vanmiddag een gesprek met een collega kindertherapeut uit de reguliere hulpverlening die vanuit frustratie jegens een situatie waar ik los van sta niet meer kon luisteren en maar bleef zenden. Toen ik dit terugbenoemde met erkenning voor haar opgelopen frustratie beaamde ze dit, bood excuses aan en we kregen een mooi diepgaand gesprek. Anders dan wanneer ik volgens de ongeschreven regels van, hoe wel en niet te communiceren qua afstand-nabijheid in de hulpverlening, op de bovenste communicatielaag zou hebben gereageerd?